İçinde yaşadığım bu onarılmaz değişim
Kumral yapraklı bir ağaç gövdesinden
Üçe ayrılıyor…
Her gece olduğu gibi
Bu mel’un gecenin de sonu yok!
At arabalarından söz et bana
Bu birdir.
Devinip duran şu meşru yalnızlığından söz et
İşte bu tüm pazartesileri boğabilir…
Gitmeye hazırlandığın yol
İpince bir kadın boynudur…
Bu ikidir…
Yüzümü söküp alan belirsizlik
İstanbul’dur, Kadıköy’dür
Tam şu an da
işte “şurada” olmak gerekir.
Aptallık tam olarak aradığım kelime olabilir
Alnına değen yalnızca saç telidir
Bir şiir bile değil.
Toplasan bir bile etmiyoruz iki kişiyiz
Bu da üçtür.
