Mevsim sonbahar
Bin bir renge boyanmış kehribar
Bir meşe ağacından ayrılıyor
Kurumuş yaprak vaktini dolduruyor
Süzülüyor semalara
Uzaklaşıyor konağından
Meşe anımsıyor
Baharda nasıl gelmişti
Hiç ayrılmayacakmış gibi
Yemyeşil ve sapa sağlam
Yaprak meşeye renk veriyordu
Yaprak meşeye hayat veriyordu
Yaprak meşenin tüm kış beklediği hasretiydi….
Sanki yine kış gelmeyecekti
Sanki meşe bilmiyordu bunu
Aslında her şeyin farkındaydı
Ama yeşilliğine tutkun olmuştu
Ve kış yine geldi
Yine hüsran
Yine ayrılık vakti…
Bir yaprak daha gitmişti..
***
Baharı hatırlıyor yaprak
Ne de çabuk alışmıştı meşesine
Ona tutunmuş , sıkıca bağlanmıştı
Meşesine hayat verdikçe
Onu daha da sarmalıyordu
En güçlü rüzgarlarda dahil
Tüm gücüyle tutmuştu meşe onu
Gitmesine izin vermemişti
Simdi ne olmuştu ki ?
Hiçbir şeyi anlamıyordu
Anlayamıyordu..
Acaba rengi solduğu için miydi bütün bunlar?
Hiç gitmek istemiyordu aslında
Meşeden uzaklaşmak o kadar zordu ki ….
Ama gitmeliydi
Tutunacak gücü kalmamıştı
Ve gitti…
Rüzgar onu aldı ve gitti…
Meşe yapraksız
Yaprak meşesizdi….
