Karanlık öyle kötü ki sevgilim
Pamuk ellerini göstermiyor
Sessizlik öyle korkunç ki
Nefes alışların duyulmuyor
Kaçmak istiyorum
Kaçılmıyor…
Gözlerin gözlerime değiyor
Ağlıyorum.
Karanlıkta karalar bağlıyorum.
Ve bir dal daha sarıyorum.
Hep bu son dal diyorum.
Kendimi kandırıyorum.
Seni sevdiğim gibi…
Seni her gece “son kez” sevdiğim gibi.
Sen de bu lanet gibisin işte.
Tek farkınız var görünüşte,
Onu çiğerime çekiyorum seni kalbime…
