Kapı bu ya! Ârif aşka dûçâr olup seyahatte her ânı,
Hem neüzübillâh! Şu telaşeler set çeker de kör edebilir ya insanı,
Arzû-yu nefsânîyeyi terkte kavî ya hani,
Havsala sınırlıdır, kıramaz ki zamanı,
Âh! Evvelce hiç giriftleşmediğim bir hâl ile tanıştım,
Şu ileride bir bahçe, devasa bir saraya uzanan bir bahçe ki kilometrelerce,
Bülbüllerinin, kuşlarının ötüşünde, nebâtâtlarının enfes kokusunda ve rüzgarlarının okşayışındaki mânâlara gark eder,
Ahmaklık ve körlüğe tedâvidir aşk.
