Hüzün,bir akşamüstü şimdi,
Güneş batmış,insanlar gidiyor,
Kimi evine kimi sessizliğe
Hayat ağacından bir yaprak dökülüyor,
Ölüm yavaş yavaş kendini gösteriyor
Arkadan bir ses gitme diyor,
Her gidiş ani mi yoksa belli mi?
Odalar sessiz koltuklar boş,
Nefesi kesiliyor evin…
Akşam oluyor akşam
Güneş batmış insanlar gidiyor,
Yalnızlık ruhuma hücum ediyor
Küçük kardeş ağlıyor,etraf sessiz
Işıklar aydınlatamıyor artık beni
Göz yaşları ruhuma hücum ediyor
Gitme,karanlık daha karanlıklaşıyor
Gözüm görmez oldu
Acılar ruhuma hücum ediyor
Gökyüzü bekliyor beni,
Gidenler orda mı?
Bir ses bir ışık bir umut
Kader şekil değiştirmiş tut!
Alemlerin rahmeti geliyor,
Yüzünde sevgi,yüzünde nur!
Kalbinden anahtar çıkarıyor,
O yetim kalbinde nur…
(Akın ÖZER)
