Anlamlandıramadığımız mecburiyetlerin arasına sıkışmışken, bir daha asla geri gelmeyecek olan o anın elimizden kayıp gitmesine izin veriyoruz. An’ı yaşamak varken o andan çaldığımız gülüşlerimizi geçmişe kurban ediyoruz. Evet özlemek lazım bazen ; bir Kadını, bir Adamı yada bir şehri bir nefesi belkide en çok bir sesi.. Özlemenin bir önemi yok belki ama insanca, güzelce, yüzümüzdeki gülümsemeye gölge düşürmeden özleyebilmenin önemi çok büyük. Unutmayın gülmeyi unutmak kalbinize en büyük ihanetinizdir. Özlemenin ve gülümsemenin hakkını verebilmek umuduyla…
