Umutsuz bir dünya bu,
elleriyle vurdular ellerimizi
Uzak kaldık hep masum ve çocukca hayallere,
hep parçalandı içimiz.
Sonra bir gün ,
Tanınmadık ,kayboldu ismimiz.
evlerden,duraklardan,yüreklerden ve ki dilinden.
Şimdi saçların hangi rüzgarla dağılmaktadır?
Hangi iklime doğru çırpmaktasın ellerini?
Bir çiçek bulup koşmaktasın ardında ve kandan kelimelerle konuşmaktasın.
İşte tan vakti sesleri bunlar kırmızımsı,
insanı ağlatacak kadar koyu,
ve bir mavilik ellerin kadar güzel olabilir mi?
Sen şimdi sapsarı tenin
bembeyaz ellerine yine bir şiir yazdırmaktasın.
Hangi renk incisin sen yüreğimde?
-Buraya yazdım şair acemi henüz on dokuz yaşında-
“Hayır,anlatamadım”
