bir kadın
bir adam
ortada duruyor acı
..
güneş ışığının oyunlarına bakıyor kadın
adamın yüzünün kıvrımlarında gezinişine
tenine değişini izliyor bir süre
adam derin uykuda
belli içine atmış bir çok şeyi kadın
acı çektikçe yaşanılası olmuş hayat
sevdikçe yitirmiş sevdiklerini
sevdikçe sevesi geliyor adamı
burada bitirmeliyim diyor kadın
işte burada kesip atmalıyım
sen benim en hastalıklı parçamsın diyor kadın sessizce
adam derin uykuda
söyleyememiş sevdiğini
daha derin yaşamış
içten içe kanıksamış başta
zamanla bütünleşmiş adamla
anlamamışlar başta
seni seviyorum diyor kadın
adam derin uykuda
aldatıldığını hissediyor kadın
adam yanı başında uzanırken
bunlar ne hastalıklı düşünceler
diyor kendine gülüyor bir süre..
bitiriyor adam her şeyi
içten içe eksiliyor kadın
ne kadar güçlü de olsa
hasta hissediyor kadın
korkuyor
tam olarak gidememekten korkuyor
parçalanacak parçası kalmamasından korkuyor
daha fazla acıyamazsa diye korkuyor
sevmekten yana umudu zaten yok
yanlış adamlar sevmişti kadın
anlatamadı sevmeyi
daha sonra anlatmaya da çalışmadı
yorulmuştu kadın
bir gün kadın bir resim gördü
belirsizlik kokuyordu resim
gözyaşları istemsiz döküldü
sonra sevindi kadın
hala acı çeken bir tarafı olduğu için..
