Bir gece daha dönüyor sabaha kuş cıvıltılarına selam çakarak
Gökyüzü alabildiğine düz, öylesine kadife…
Hafif esintilerin fısıldadığı bilindik şarkılar kulağımda.
Evler uyuyor, sokak lambalarının gözleri yarı açık; ha kapandı kapanacak.
Ve sen, yazın ortasında omzuma uzanmış soğukluk…
Yalnızım hem de nasıl yalnız, kış kadar yalnızım.
Üşüyorum, kutba düşmüş çöl çiçeği gibi.
Bu sabah da seni arıyorum ya ben, gördün mü?
Saksılardan sarkan çiçeklere döndüm.
Hep o bahçe kapısında yüzüm.
Derin bir nefes , sonra yine sen, derin bir nefes, yine sen...
Belki de hep sen, belki de hep ben, en çok da biz…
Özledim be sevgili!
