Kapatmıyorum bilgisayarı geceleri, işim olduğu için değil, bize bakıyorum sevdiğim. Her zamanki masasında, birlikte olmanın mutluluğu ve ayrılacağını bilmenin hüznü ile sımsıkı sarılan bize bakıyorum.
Gözlerim doluyor sevdiğim her gece, aşağılamasın diye beni aşktan anlamayan insanlar, sessizce ağlıyorum. İçime içime …
Her an seni hatırlatıyor. Bizi hatırlatıyor bana.
Üzerime her bira döküldüğünde, okul bahçesinde kafamdan aşağı kola döküşün geliyor, yurdumun yanındaki meyve satan amcayı görünce, kibarca yemeye çalıştığımız can erikleri, yağmur yağınca yanağıma kondurduğun o ilk buse geliyor aklıma. Aşık oluyorum tekrar, sırılsıklam…
Ben de şeker atmıyorum artık kahveye, daha acı olamaz ya seni kaybetmekten…
Çok özledim sevdiğim seni. “Bitanem” demeyi özledim sana, sana sarılmayı, gözlerinde aydınlığı görmeyi özledim.
Fütursuzca damlayan gözyaşlarımı o narin ellerinle silmeni özledim. Ellerini tutmayı özledim.
Vücudumun her yerine nüfuz eden aşkını, aşkımı, seni özledim…
