Altı senedir beklediğim yerdesin, sen benim on dört yaşında başıma yıkılan dünyamsın. Çocukluğuma dönsem, seni görsem yine aynı yerde karşılaşsak, sigaraya başladığım yerde bir sigara daha yaksam. Karşıda yıkık bir fabrika. Yıkılmaya yüz tutmuş ben, beni şair yapan kadın. Susuzluğuma çöl oldun kurudum, yorgunluğuma yol oldun vuruldum. Bakışların saplanmış bedenime geldim yirmi yaşına. Sezdim gözyaşlarını döndüm başına. Bir sabah uyandığında kapanmış olacak bana gelen tüm yollar ve buna şahitlik etmiş olacak yıllar. Şimdi mutluyum dokunma, aklıma girme güzel kokunla. Bir kaduna değince gözlerim bir sen bulmaya meyilli aklım. Şimdi bu savaşta kim haklı? Gidişin mi? Aklım mı? Soran olursa Allah çarpsın mutluyuz.
