pencerede çarpışıyorum gözlerimle
tahminen saat ikiyi geçiyor
muhayyilem haddini aştı
sana duyduğum açlıkta müsavi
ay gamdan döndü sırtını sonra
bir umuttur bekliyorum
kabul köhnedir duygularım
lakin bir o kadar da sadakatli
fazlasıyla özlemekli
dahası sarılamamak işte
evvela muazzam bir acısı var
git gide müptela ediyor
iptidai olduğu amenna
zelzele desen dudak kıvrımında
bu gidişle uslanmam ben
güneşi kucağıma alıp
ayı rüyalarıma hepsettikçe
ne iflah olurum
ne de muzaffer
bildiğim bir şey yok
ve bilmek istediğim bir şey de
sayın tanrım delalet et
2 comments
Anaforlarla coşmuş bir şiir olmuş Nizar Kabbaninin de dediği gibi kafiye şiiri kendisine esir eder kafiyeden kurtulmak şiire yeşil ışık yakmaktır Son zamanlarda okuduklarımın içerisinde en beğendiğim şiir
baş parmak yukarda havada…dört parmak kapalı avuç içinde…bundan iki tane…biri müzik için…