Sen Olsan
Sen olsan rengim kırmızıya çalar,
Yeşilim yeşil,
Üstüm başım kan ter olur.
Kuytuda dikilirim saatlerce, yapraklarım sararır.
Yollarım bir sağa gider bir sola bulur seni sonunda.
Sen olsan zaman da dua eder bana,
Kar tanelere üşüşür başıma,
Üşürüm dondurucu soğukta.
Düşüncelerini okurum ilkokulda öğrendiğim okumayla,
Yazmaya kalkarım bir kenara.
Sen olsan her şey kalem olur bana…
Kalbim nöbetçidir sana,
Pardon dilim sürçtü şiir de olsa.
Düzeltiyorum, yine ilkokulda öğrendiğim yazmayla,
‘’Kalbim nöbetçidir kalbine’’
Sen olsan türkü söyler evlerin çatıları,
Reklamlarla donatılmış bütün TV kanalları gibi can çekişir saflık.
Sen olsan bunların hiç biri olmaz,
Beyaz olurdu her yer.
Saflığın simgesiyim diye haykırır bütün renklerdeki kelebeklere.
Sen olsan ortaokulda öğrendiğim şart kipini hiç öğrenmek zorunda kalmaz,
Yeri geldiğinde de kullanmak zorunda kalmazdım.
Sen olsan bütün telefonlar beni arar,
Hiçbir arama yanıtsız kalmazdı.
