Bu aralar nasıl da çok özlüyorum seni
Laf olsun diye demiyorum ama öyle böyle değil bu seferki özlemin acısı
Güldüğünde gözünün hemen yanında oluşan gamzeyi
Kızdığında alnında oluşan çizgileri
Sesindeki titrekliği bile özlemişim
Hala aklım almıyor senden bu kadar nefret ederken hala nasıl olurda seni özlerim
Nasıl seni canımdan can gibi görüyorum
Hala neden canının acıdığında benim canım acıyormuş gibi seni sevebiliyorum?
Demek ki aşk denen meret böyle bir şeymiş
Her ilki sende öğrendiğim gibi bunuda sende öğrenivermişim
Özlemin iyice arsızlaştı
Gözümden akan yaşta bile özlemin oluşuveriyor ayıp yahu
Yağan yağmur tanesinde bile özlemin beliriyor
70 liğin sonunu düşünmüyorum artık
Gecenin oluşumu güneşin doğuşu kuşun ötmesi artık anlamsız bana
Eskiden seni kaybetmekten çok korkardım şimdi ise kendimi
İçip içip sana ağlıyorum sanki geri gelirmişsin gibi
Şu namelerde tuz basıyor sanki içimde aşkın acısına
Yahu kendine gel demeyin artık özlediğim adamı getirin bana zaten o benim benliğimdir
Yalnız kalıp seni düşlemeyi isterken bile sanki şu duvar konuşuyor
Sanki o sazdan notaların sesi çıkmıyorda benimle konuşuyor
En yakın dostum dediğim rakı bile sanki bana bakıp acıyor
Anlatıyorumda anlamıyorlar senin bu özlemin çok arsızlaştı
Bir gün kavuşacağız sevgilim ama sana sarılamadan gözlerine bakamadan
Aynı toprağın altında buluşup kavuşacağız
özür dilerim son kez sana seni sevdiğimi fısıldayamadan gözlerimi kapatacağım için
Ama o zamana kadar ne bu saza ne bu rakıya nede bu duvarlara sözüm geçmez
Senin bu özlemin öldürür beni en derinden sessiz sessiz…
