İlk değildi belki ama sonuncusu olduğunu biliyordum, aslında sonum olduğunu da.
Son kez bakabilmeyi isterdim nefesimi kesercesine solumda ki sızı olmadan, gülümseyerek.
Yanaklarını avuçlarının arasına aldığında kaçırmadan gözlerini bakarken bir kaç saniye, işte o an durdurmalıydım zamanı, öylece kalmalıydık biliyordum.
Sürekli konuşmalıydım hiç susmadan, gidiyorum demene fırsat vermeden, hiç susmamalıydım belki de ayırmamalıydım gözlerimi üzerinden.
Bakmamalıydım ardından sen giderken, yaşlara boğulmak yerine koşmalıydım peşinden.
Çok uzun zaman olmuştu keşkelere veda edeli, sen öyle bir keşke dedirttin ki çıkardı acısını bütün yıllar…
Ya kırarsın yada kırılır mısın bu hayatta? Bu ne saçma kurgulu bir oyundur.
Ne yapmıştım ki sana?
