Saatin tik takları çarparken yalnızlığıma,
Kağıt hışırtıları eklendi onlara
Sonra titrek bir kalem sesi…
Sanki yazmaktan korkar gibiydi kalem
Masanın diğer ucundaki fincandan dumanlar yükseliyordu alayla
Yüreğinin derinlerine gömdüğü kelimeleri kağıda dökmek,
Çıplak hissettir miydi insana?
Bulutların arasından çıkan güneş vuruyordu pencereme arsızca
Baktığı yerde onun gözlerini görmek,
İnsana bir lütfu muydu Tanrı’nın,
Yoksa aşk kokan laneti mi?
Uçuşan küçük toz zerrecikleri,
Sizler gibi tasasız olabilir miydi insan?
Acelesiz ve dingin…
3 comments
Tanrını laneti bence her yerde onu görmek çıplak hissetirir mi dersen aksine birini yazmak o kişinin kalıcılığını artırıyor bence 🙂 şıiirinde hüzünlü buruk ama hoş bir duygu var bence bu mısralarından okunuyor yüreğine sağlık..
Bazen duyguları gözler önüne sermek insanı savunmasız hissettirebiliyor.. 🙂
Yani oda doğru tabi 🙂