Tesadüflere inanıyor olsaydım şayet kadere inanıyor olmazdım.
Sen benim kaderimdin.
Gördüğüm an anladım.
Bir an kalp atışlarım değişti sanki.
Sen, ne olduğunu tanımlayamadığım hep beklediğim O’ydun.
İçimdeki yitik.
Yüreğimden düşen parça, suyum, susuzluğum…
Yorgun düştüğüm o anlarda bir ışık yakmıştın sanki bana.
Ve geldin. Kalemimin donmuş mürekkebini güneş gibi ısıttın.
Demek ki ihtiyacım olan sadece bir parça senmiş…
Sen geldiğinde dipsiz bucaksız bir uçurumun başında çaresizdim.
Sanıyordum ki yüreğim bir daha toparlanamayacak.
O uçurumdan beni sen çevirdin;
Küçük ama içi bir o kadar geniş yüreğinle…
Korktum, daha çaresiz hissettim
Ya gidersen dedim… Tuzla buz olurum…
Alışmasam bari çok…
İçimde ki çığlıkları duyarcasına;
Asla diye titredi ses tellerin.
Tuzu buz, buzu tuz eder seni eksik etmem…
Ve bir kez daha doğdum…
24.08.2014
Maide Er
