Nice umutlarla geçti ömrüm
Kaç kez yenildim ya da yıkıldım…
Düşe kalka yürüdüğüm de oldu, hızlı hızlı koştuğum da
Hayat yolunda….
Çok dar kaldırımlarda da durdum umutsuzca
Bomboş sokaklarda da bekledim akıp giden hayatı
Gözyaşlarımla….
Sadece gidemedim öyle fütursuzca bu şehirden
Alıp başımı arkama bile bakmadan.
Bomboş bir trene binip de düz ovaları, yeşil dağları
umuda serilmiş pamuk gibi bulutları ve sıcak güneşi
göremedim bu duygularla….
Biraz fazla yoruldum galiba…
Beklemekten umudu, sevinci ya da hayallerimi
Bir mum bile yaksam karanlıkta
İçimde söner ışığı, gözlerim bile nemli…
Bu son olsun derken kendime,
Bende inanmadım aslında geçip gidenlere
Hepsi birer yolcuydu bu şehirde
Bir ben kaldım yine kendi halime….
