düşünmekten uyuyamam ki,
kafamda düşünce yığınları
buzdan kuleler yapmaya benziyor
düşler , üst üste durmuyor
tuğlalar kayıp kayıp düşüyorlar
hep başa dönüyorum
ellerim sancıyor yorgunluktan
kar körü olmuşum sanki
gözlerimde sisler , puslar
yüreğimde paylaşılmaz bir
acı var.
yavaş yavaş eksiliyorum sanki
varlıktan yokluğa geçiyorum
yeniden hayat bulmak için
ölmeye razı olurum….
