Bak, yağmura şiir yazmanın tam zamanı şimdi.
Ben yağmura yazamam artık,
Yüreğimi incitenler, kalemimi de kırmışlar benim.
Hem yağmuru, ıslanmayı sevmem ki.
Yağmur ağlatır, içimi sıkar kocaman.
Ama sen yaz olur mu?
Şimdi otur, şu koca yağmura bir şiir yaz.
Sokak çocuklarının ıslanan yanlarını yaz bak.
Yağmuru, meyveye duran dalları yaz.
Tomurcuk gülleri ve gelincikleri unutma sakın!
Gözyaşı yağmura karışan genç kızı yaz,
Pencereden yağmuru izleyen ihtiyarı…
Sen yazdıkça çocuk, biz büyüyeceğiz çünkü.
Eksik yanlarımızı şiirle dolduracağız.
Gözyaşlarımıza mendil olacak kelimeler.
İçimizde bağırışan çocukları şiirle susturacağız.
Gün geceye varırken, biz şiire doymayacağız.
Sırtımızı şairlere dayayıp, büyüyeceğiz ölümüne.
Sen söylediklerimi kulak ardı etme çocuk,
Çocukluğun sırası değil şimdi.
Vakitler en çok şiire işaret ediyor.
Şimdi en çok şair olma vakti.
Çocuk olma, şair ol sen;
Otur buraya, yağmuru yaz akşamüstü.
