Eski günleri anımsatıyor buraları
Yağmurlu sokakları
Sisli karanlık sabahlardaki soğukluğu,
Buz gibi havada sersefil bir şekilde beklemeyi
Uzakta olduğuna lanet okumayı
İnsanların sıkış tepiş bindiği halk otobüslerini
Her sabahki rezilliği
Hayat mücadelesini anlatıyor.
Bir de bu karmaşanın içinde tutunduğun dalı…
Geçmişte acıtan tek şey belki de …
Güvenip omzuna başını yasladığın
Onu fazlasıyla düşündüğün
İçini açabildiğin
En yakın dostunun
Hatta tek dostunun onun olduğunu düşündüğün insanın
Bir anda seni istemediğin halde olmadığın bir yere çekip
Seni öylece bırakması…
Ortada öylece olanları izlemen,
Günlerce o düştüğün boşlukta yaşaman
Üstüne o kopuşu her an yanında olup acı içinde kıvranarak izlemen.
Arkasına yaslandığın ağacın kesilmesi.
Zaman geçti üstünden.
Şimdi ise iki yabancı gibi.
Bu yağmurlu sokaklar geçmişi hatırlatıyor..
Ve ben yine aynı yağmurlu sokaklara açıyorum şemsiyemi..
