Gönülde yoksa yara kimler saradır
Yaranın acısıyla atılan elbet naradır
Ağlayan ağlar ağlayana yok mu varan
Utanmaz adamın yüzündeki karadır
Ne varır nede varana yol verir yıkım cana’dır
Ne canı bilir kendi canından başka yalakadır
Yalakalar adam sınıfına girmez uzun zamandır
Canlar can oldu acıyla yarayla sınandı
Canlar değil yalaka olanlar yaraları kaşıdı
İnsanoğlu bu yalakaları sanmayın anladı
İnsan birbirini anlamayınca gönüller gözle ağladı
Aşkı bulan tuttu kendisiyle gönlünü zincirle bağladı
Masum zavallı kalan gelen var mı diye aşkla gönlünü umuda bağladı
Aşkla umut buluştu cümle âlem o an insanı âlemi anladı
Gece uykuya dalınca yalakalar bağlı gönüllerin zincirini kopardı
Hem yalaka hem de insanlık böylesine gece gündüz ah çekerek ağladı
Mehmet Aluç / Âşık Gülveren
