kimsin yada kimdin…
tanımıyorum seni yalnız k”ADIN”
adın evet adın Çiğdemdi.
sana ovada ayçiçeği diyorlar
biz dağlarda “ÇiDO”koyduk adını
daha güzel açar dağlarımızda çiçekler bilirsin,
her sabah güneş önce dağlarımızı,seni selamlar
bir sen ona benzersin renklerinle
yoksa yeryüzü o yokken sanamı emanet…
nesin… hala kimsin
ne bu benzerlik
oda senin gibi yalnız mı sanıyorsun,
seni vareden o biliyorsun
ya senin varettiklerin!
düşün işte tanımıyorum seni dedim ya
birşeyde sorma bana…
aylardan mayıstayız
her mayısta ruhum dar ağaçlarında kalır
bir Denizim…
dışarda bir türlü kışı ödeyipte bitiremediğimiz tefeci bir bahar,
gece yeni günle buluşmayı bekliyor
sessiz, bir okadar da soğuk
oda sıcaklığının altında yazıyorum
aklım keman melodileriyle 0 altına düşmüşken
dizlerimin üstünde bir kâğıt parçası
sarı bir oda,
dibine çöktüğüm bir mum ışığı,
penceremden beni gözetleyen yaşlı bir sokak lambası
ve
elimde seni anlatmaya çalıştığım kara bir leke
bende yanlızım işte
gece kollarımın arasında
sokaklar benim
gökyüzü benim
“bu gece dağbaşları kadar yalnızım”
diyen Atilla İlhan da benim
hayat yani Jiyan “ÇiDO”
yeni bir sabaha,
yeni bir aşka,
yeni bir dünyaya,
belkide yeni bir günaha çağırıyor…
korkma at adımını içeri
kapı açık
seni kucaklayacak güneş…
karanlıklar yok ,
artık yalnız kadın olmakta yok…
yürü “ÇiDO” güneş seninle
arkana bakma…!
12/05/2009
