Anneme bugün bi’ şey söylemek istemiyorum.
Ona her şeyi söyledim zaten.
Doğduğumu ben haber verdim mesela anneme.
bunu yazarak söyledim,
bir şiirle.
anne dedim;
ben bir kuşmuşum,
miraçta doğmuşum,
onun içinmiş gökyüzünde yaşama çabam.
Hem dedim ben;
okuyup bozuk satıh işçisi olacağım
belki o zaman bu gidişten puan aldığım yollar bozmaz beni.
bütün kadınları tanıdım anne dedim
hepsinin adını ezberledim.
zaten bilirsin
ben
çiçeklerin adlarını bilmem
kadınların adlarını bildiğim kadar.
ne kadar da kandırılmayı sevmişim,
kaybolmamak için anahtarlıklarda maskot olmuşum.
kollarımla göğsümün üstünde bağdaş kurmuşum da,
bütün mahkumluklarımdan kurtulmuşum.
Anneme bugün bi’ şey yazmayacağım.
Söyledim ona her şeyi.
anne dedim;
Ben başkasını seviyorum
onu benim yerime sen de sevsene.
belki o zaman hepsiyle cennete gittiğim insanlardan kurtulur,
kargacık burgacıklardan yeniden yaratılır
temize çıkarım.
Bak, bunu bağırarak söyledim.
söylerken;
ar damarım da kalbime döküldü,
kendi suyunda boğuldu.
Yazmayacağım anne dedim.
konuşmayacağım da.
Latife hanım’ın köşkündeki okulu geceleri bekleyeceğim.
geceleri kimse masal okumasın diye.
Fenalaştı annem.
Biz zaten Orada helalleştik.
sonra herkes okudu yazdı da
ben Latife Hanım’ın Köşkü’nün içindeki okulda cahil kaldım.
