Boşuna bekleme onu kalbim
Ayrılık vapurunda bize el sallamışken
Hatıraların dibi tutmuşken
Aşka bütün yanlışları biriktirmişken
Sen onu boşa bekleme kalbim
Hançeri sende kalmış
Beni vurmuş, seni yaralamış
İzi kalmaz sanmış, kabuk bile tutmamış
Ele güne sakız olmadan boş ver
Sen onu bekleme kalbim
İçindeki güzellikleri viran eyleyen
Tertemiz hislerin içine nefret bulaştıran
Gözyaşlarından gitmek için bir kova su çalan
Seni yaralayıp tozu dumana katan
Hiç olmamışlar kervanına itip
Adını bile anmayan biri için
Boşa ezberlerini tüketme
Boş ver be onu kalbim bekleme
Beklesen gelmez
Sevsen istemez
Özlesen hasretin adını anmaz
Sen sakın onu bekleme kalbim
Bak bana
Bende bir yaşamak duruyor
Sargılar içinde olsa da
Bende yeni serüvenler yaşıyor
Uykularımda bölünen rüyalarımda bile yer almasa da
Umudum bâki kalıyor
Umudum bizi hâlâ seviyor
Boş ver gel kalbim kirlenme
Kirletme
Tükenmişler arasında yer etme
Sen onu bekleme kalbim
Kapı çalsa o sanma
Kilidin bozulsa onu çilingirin sanma
Telefonum çalsa o aradı sanma
Gelmez o kalbim
Gelmez
Boşuna bekleyişleri ağlatma
Dudaklarım titrerken nedenini gözyaşım sanma
Hava buz, hava ayaz
Sen yine de ayazda kalma
Gel ısıtayım yeniden seni
Benden çıkıp ona koşarsan yine yaralanırsın
Bunu yapma kalbim
Duvarlarını yıkamadım sevdiğinin
Hıçkırmak istesem de yapamam
Ona değmez kalbim ben anladım
Sen de anla
Dinlemezsen beni
Bir daha atma
Beni yaşatmadıktan sonra aşkla yaşasan ne fayda?
Yara alıyorsun yaralanıyorsun öldürüyorsun kalbim
Mutlu etmek mutlu olmak istiyorsan
Boş ver
Sen sakın onu arama bekleme
Beklemem kalbim onu beklemem
Sevmem onu kalbim artık hiç sevmem
Söz veririm de aşka boyun eğerim
Ne sen beni dinlersin ne ben seni
Bu aşk böyle bir şey kalbim
Yaralar içinde sevebiliyorsak eğer
Bu aşk böyle bir şey kalbim
Böyle bir şey…
Vazgeçsek de vazgeçemiyoruz sevdiğimizden
Kendimizden vazgeçtik ondan vazgeçemedik
Sarıl bana kalbim sarıl
Sen yaralı, ben yaralı
Bir bütün bile değiliz artık seninle
İkimiz ayrı yaralarla ayrı bir sevmenin içinde gibi
Ayrı ayrı yaralı…
Dilara AKSOY