Son zamanlarda varoluşsal sancıklar geçiriyorum. İnsanlarla dalga geçmekten fazla zevk alan birisiyim. Bunu kim okuyup kim yayınlanıp yayınlanmamasına karar veriyor bilmiyorum ama, bil ki seni tanısaydım hayallerini ezmekten büyük bir zevk alırdım. Bence ırkımız bu dünyada gereğinden fazla yer kapladı ve sayın cumhurbaşkanımızın götündeki beyaz kıllar gibi çoğalmaya devam ediyoruz. Hepinizden tek tek nefret ediyorum.
Bir kişinin başkalarına karşı hissettiği tüm duygular kendinden doğmadır. Bunun ne anlama geldiğini anlayamıyorsan sana açıklamak yerine içimi dökmeye devam etmek istiyorum. Yani siktir git.
Kendimi uzun zamandır kötü bir filmin başrolü gibi hissediyorum. Ama kahraman rolünü hakkedemedim ne yazık ki. Duyarlı beyinlerinizin içindeki yapış yapış siyahlıkta çürüyen düşüncelerinizi içime o kadar uzun zamandır akıtıyorsunuz ki, sizden tek farkım size olan nefretim değil, zira hepiniz birbirinizden nefret ediyorsunuz. Benim farkım kendime olan hislerim.
Kendimden çoğunlukla nefret ediyorum.
Psikanalizme kalkışırsan tokadı yersin.
Annen seni küçükken hiç dövmedi mi yoksa ?
Hayat okulunun bahçesinde sigara içerken yakalandım.
Ve Tanrı benden nefret ediyor.
