Hatşepsut’un Anı Defterinden
Sanki bugünmüş gibi ama çok çok uzun zaman önceydi, bütün güç elimdeydi ve tahta geçmemem adına üzerime oynanan bütün komplolara meydan okuyordum. Ve annem! Onun üzerimde çok emeği vardı, beni öylesine güçlü yetiştirmişti ki engel ve karmaşa tanımıyordum. Güç yalnızca benim ellerimdeydi, hükmetmek benim kaderimdi, tabi kıskanç gözleri görüyordum ve gücün sahibi olmama karşı olanları da, yığınlarca ölüm haberimi bekleyen insan vardı belki de, yanıma, saraya, tapınağa hatta yatağıma bile girmişlerdi. Ölüm haberimi alamadan silinip gitti niceleri. Yaptığım antlaşmalar sayesinde ve kıvrak zekamla kendinden emin olanları, nefretinde boğulanları alt etmiştim. Ahhh! O günler burnumda tütüyor. Yeni bir sayfa açmayı asla başaramadım, varsa yoksa ilk kadın Firavun oluşumdaki o kanımı saran, kalbime dolan, iliklerime kadar hissettiğim o harikulade tat. Ama hiç bir zaman bitmedi..hiç bir zaman. O günlere gidemesem de, o günleri yeniden yaşamak için ant içtim ölümsüzlüğümün sonsuzluğuna kadar! Böyle olmasını istemezdim ama buna mecburum. Üstelik elbise değiştirir gibi beden değiştirmekten de bıktım ama buna mecburum.
M.S 10 nisan 1304
