Onun ansızın yanımda olmasını istiyorum aynı zamanda da hiçbir zaman onu görmemek ikisinin ortasındaki çelişkide nefes almaya çalışıyorum. Hava karardı, gitmem gerekmiyor ama gitmek istiyorum. Neden gitmek istediğimi, nereye gitmek istediğimi bilmiyorum. Aslında ne de çok bekleyen var. Bekleyenlerle yaşanacak hiçbir şey kalmadığını hissediyorum. Sanırım, bildiğim, tek başıma becerebildiğim pek az şeyden birini yapacağım: Yolculuk, hiçbir yere doğru.
Mevsimsiz Sohbet
