seni sevdigim icin guzeldin. bu sayede butun cirkinliklerini ortebiliyordum.
simdi yillar gecti, perde indi ve tum pisliginle oradasin. seni artik dusunmemeyi, umursamamayi dilerdim.
kilometrelerce uzagimda ne yaptigin beni hic ilgilendirmemeliydi. “bir sey olacak mi?” korkusunu bana hic yerlestirmemeliydin.
senden nefret etmem gerekirdi. ama hala seni dusunuyorum.
calan telefonlari acamiyorum. gecmise lanetler savurarak gozyaslarimin yanaklarimdan suzulmesine izin veriyorum.
ardindan aklima o soz geliyor; “Keske olsaydik, keske olmasa miydik? Ya da biraz daha zorlasa miydik?”
