Hayat, depresyon, neden baglantili? Hep böyle miydi? Benim icin evet saniyorum. Hatta sanmiyorum. Depresyonu sacma bulan birini tanidim. Genetik belki de. Iyi hissedemiyorum, nedenini bilmiyorum. Neden? Belirsizlik olabilir. Hep belirsizdi. Belki de kiymetini bilmiyorum sadece nefes alabiliyor olmanin. Hayat sadece nefes alabilmek demek mi? Nefes alamayan insanlar icin sadece nefes alabilmek büyük bir mutluluk sebebi olabilir pek tabii. Ama ben nefes alabiliyorum. Simariklik mi bu? Biz secmedik ki. Nefes alabiliyor muyum acaba? Fiziksel olarak alabiliyorum, kalbim nefes alabiliyor mu? Neden peki neden. Oksijen maskesi takayim kalbime. Maskelerle yasiyoruz zaten. Hayat maskeleri. Sevgi maskesi, cok da kötü degilim maskesi, umrumda degil maskesi. Karanlik heryer, isik aciyoruz. Karanlikta mi kalsak. Belki aydinlik yüzümü güldürür o zaman. Mutlu olabilmek icin önce kaybetmek mi gerek? Hic inandirici degil bu dusunce. Hala anlayamadim mutlu olmayi. Nasil, bilen biri aciklayabilir mi bunu? Bilenler bilmeyenlere anlatsin arkadaslar. Niye ögretmedin anne, niye ögretmedin baba mutlu olmayi bana? Size de ögretmediler. Siz de benim gibi mutsuz musunuz, anneannem gibi, teyzem gibi? Dedem mutlu muydu? Niye gitti o zaman. Simdi mutlu mu acaba? Hep ayni kapiyi tiklatiyorum. Insan dogar, ölür, büyür ve tekrar ölür. Ben daha ölemedim. Öldükten sonra mutlu olurum ben de. Yasarken nasil intihar edebilirim. Duygulari asabilir miyiz tavandan asagiya? Ayaklarim olmadan nasil tekme atarim tabureye?

BERLIN

06.01.2022