Farklı olmak isteyenlerdenim aslında. İçimdekileri cümleye dökebilmek bambaşka bir şey. Sadece beni kağıdın anlaması gibi. Farklı olmak istiyorum, evet çünkü sıradanlık bana ne katıyor? Beni ben yapan şeyi ortaya çıkarmak istiyorum. Belki elime bir bavul ve bir fotoğraf makinesi alıp çeker giderim başka diyarlara. Ne bileyim belki 3 veya 4 bavul dolusu kitap alır, kendimi odaya kapatıp farklı alemlere dalarım. Kendimi geliştiririm mesela. Hiçbir şey yapamasam bile bu yolda ölmeyi isterim.
Eğer farklı olmayacaksak neden varız ki? Eğer herkes aynı olsaydı kim bilecekti dünyanın yuvarlak olduğunu. Hangi felsefeci çıkacaktı ortaya. Hangileri bu böyle değil deyip doğruyu bulacaktı? Yeteneklerimiz bile farklı olmak için bir sebep değil mi zaten? Neden onları geliştirmiyoruz?
Üstün zekalı çocuklar kendi sınıflarında hep arkadaşları tarafından ezilmiş insanlar değiller midir? Peki neden ezilmişler; “Farklı oldukları için.” Soruyorum size farklı olmayı istemek veya zorunlu olmak bu kadar kötü bir şey mi? Neden bu kadar kötü bir şeymiş gibi algılanıyor o zaman? İnsanların takındıkları tavır doğru mu?
Dünyamızı, hayatımızı veyahut çevremizi daha iyi yapmakta Farklılık değil midir sizce?
EVET, ben farklı olmak istiyorum. Birilerine bir şeyler katmak istiyorum. İnsanlara faydalı olmak istiyorum. Beni ben yapan şeyi bulmak istiyorum. Sıradan hayat, sıradan insan hiçbir şey katmıyor bize. İnsanın kendini geliştirmesi gerekiyor.
Aynı hayaller, aynı hayatlar, aynı duygular… Bizi biz yapan şey bunlar değil, gerçek olan şey bu değil. Bizi biz yapan azimle geldiğimiz nokta, bizi biz yapan hayallerimiz, bizi biz yapan başardıklarımız,bizi biz yapan KENDİMİZ. Lütfen kendimiz olmaya çalışalım…
