Bir taşla ezdim başını, umut satıcılarının. Gerektiğinde sen de ağlarsın ey sevgili mezar. Kutsal bir mekan en fazla beni duygulandırır. Nerden gelip oturdun diye ağıtlar da yakarım zaman zaman. Böyle başıboş bir tepeye kuruldun sorgusuzca. Kaç gece rahat uyudun peki? Kaç bahar çiçeklerini derebildin? Bakışınla erittin de dağları, kaç yüreğe umut ekebildin? Hep harman olmaz bu ovalarda, bazen aylar boyunca göz gözü görmez kar borandır ve gelinlik hiç çıkmaz üzerinden. Sakin bir sema üzerinde ve kızıl toprak altında, senelerdir dolaştın adım adım. Yüksek bir azametle…
