Ya taniyamamissa beni?

Uzaktan uzaktan tanidim onu. Aylarca izledim. Kacinci dakikada disari ciktigini, en yakinini, okula kac bininci girdigini… Hic tanismadan tanidim ben onu. Hayatinizda cok deger verdiginiz bir insan oldugunda bazi planlarinizi ona gore ayarlarsiniz ya , ben bunlari o hayatimda yok iken varmiscasina yaptim. Aptalliksa evet aptallik. Her gun soyledim bu yaptiklarini aptal kizlar yapar diye. Dinledim, inandim kendime. Sonra yine onu gordum. Mesela hatirlayin sevdiginiz insani ilk gordugunuz ani! Hatirlayin hatirlayin. Duygusallasmak ayip degil , su an, her an. Hadii be! Demis miydiniz? Sonra basladiniz mi sizde onu izlemeye? Anladiniz mi o an her sey icin cok gec oldugunu? Mesela ben onun sigarayi birakip basladigi kisacik zaman dilimini bile cok net hatirliyorum. Sonra arkadaslarinin -onun bile haberi olmayan – onun icin yaptiklari muhabbetleri. Bilmem kac km uzaktaki kuzenini. Tarabya sahilini cok sevdigini. Sonra bir iki gun icinde tanistigi sevgilisini. 1 hafta sonra ayrildiklarini. Hep hayal ettigim o hirkasini ona hangi gun verdigini. Iste ben onu boyle hunharcasina tanirken onun beni cikaramamis olmasi! Tanimaya bile lutfetmeyisi! Arkadasim degil kendisi, aramizda arkadas bile yok . Anladiginiz üzere sadece bir yabanci.