10 yaşındaki bir çocuğun hayali gibi çaresiz
Beş parasız,sersefil gezdim aydınlıksız sokaklarında
Nereye gideceğimi bilemedim gittim gidebildiğim yere kadar,
Sevdim sevip sevebildiğim kadar.
15 yaşına geldi çocuk,büyüdü
Kendisiyle beraber hayalleri de büyüdü
Yürüdü,hayatın çırılçıplak gerçekleriyle yürüdü
Olsun be dedi seviyordum gene severim bu bana dert mi?
20 yaşında geldi delikanlı,astı kendini
Kafasında yalnızca geçinme derdi
Bıraktı aşkı sevdayı tevbe etti,
Bir hayat daha gözlerinde kahpece yitip gitti.