Önce ciğerim den derin bir öksürük geldi hemen ardından göğüs boşluğumda anlam vermediğim bir sızı. Durup düşünmeye vaktim varmıydı onu bile düşünemedim, yahut düşündüm fakat yüzüme acı bir tokat gibi inmesini bir türlü kabullenemedim. İnanmak istedim bir şeylerin iyi olacağına bir yerden sonra düzene gireceğini bilmek istedim. Bilmek ve inanmak çok farklı kavramlarmış şimdi ise bunların farkına varıyorum. Gerçi bu bilindik bir şey fakat yaşamak, bunları bir bir yaşamak çok farklı. Şimdi inanmayı bıraktım, inandıklarımı iyi olacak diye kendimi geçiştirmeyede bir son verdim. İnsan güvenmeyi bırakmalı ki anlamaya başlasın acı gerçekleri.. Şimdiler de insan insana ne inanabiliyor, ne de umut verebiliyor. Şimdiler de insan sadece susmayı ve göz ardı etmeyi biliyor. Şimdilerde ise ben susuyorum yarın tüm insanlar çığlık atmaya başlayacak biliyorum.. Şimdi ben gidiyorum kimse farkıma bile varmıyor, bir elveda demek dahi gelmiyor içimden…
Yağmur Sevim.
