ADAVET
Ölülerle dolmuş kalbim yaşayanlara hasret !
Hayallerle yoğrulmuş ruhum gerçeklere ibret !
Korkaklıklarla işlenmiş yüreğim ne bu cüret !
Uzaklara gidiyor bedenim nereye bu hicret !
Tükenmiş dizlerimde derman nerede bu kudret !
Avaz avaz bağırmak isterken niye bu sükunet !
Tutuklu kalmışım birinde kime bu esaret !
Nefsimde birikmiş öfke kime bu nefret !
Adavetle bütünleşiyorum yokluğa alamet !
Gittikçe hiçleşiyorum nerede o eski asalet !
Allah’ım sen varken başkasından umulmaz medet !
Asilikle pişirilmiş nefsimizi sen affet !
