Adın ne kadim bende

Adın ne kadim bende
Kıvrılmayı bekleyen sokak sonu misali
Biten ama bitmeyeceğine inandığın çıkmaz sokak gibi
Dönen pervanede mahsur kalan sinek gibi
Ha düştü ha düşecek
Iki kaşımın arasından adın…
Su da değil ki içip de doyasın
Doyup da saklayasın.
Adın ne kadim bende
Yokluğu hatırlatan afrikalı çocuk gibi
Küçük kutuya hapsedilmiş yokluk gibi
Noel babadan isteyemem de seni
Çuval çuval taşınmış içime yokluğun
Sanki acı mevlid şekeri
Yalnız yediğim bitiremeden tükürdüğüm…
Yıkılmış kaç binaya silüet yanlızlığım
Çarşafa sarılı kırılmış tüm yanlızlıklarım
Camdan sarkıtılmış çöpten anılarım
Tökezlemiş kısrak gibi şahta şimdi duygularım
Masada bekleye duran iki üç çiçeğin yanlızlığı bende ki
Ha soldu ha solacak.

Beynimde beton evlerin kapıları
Aç aç bitmiyor
Kuru bir ekmek boğazıma diziliyor
Sensizliği sek içiyorum.
Feryadım çığlık çığlık her hücremden
Kaç kapı daha açmalıyım hatalara
Çalıp kaçan çocuklara daha ne kadar kızmalıyım.
Yokluğunu sandığa gizlesem
Çeyiz yapsam…
Ilmek ilmek işlesem seni
İğne oyasında ilmeklense hayallerim
Kaçış var mı?

Yar demeye ne dilim var
Ne sözüm
Ne gözüm…
Kirli pencerelerden bakacak ne yüzsüzlüğüm var sana
Öyle ki…
Bakamadığım resimlerin
Takılı kalamadığım bakışların
Avuçlayamadığım yüzün…
Yarım daire de kalan hayallerin
Hayallerim.
Yankı yankı sessizliğin.
Beraatim hangi elinde
Sök şunu gardiyan
Ağır geldi
Öldürmedi belki ama
Ağır geldi…
Bir balıkçının oltasına takıldım
Çektikçe acıtan bir misina şimdi damağımda.
Bir yastık daha koy yanıma
Ancak o vakit alınır ruhumun bedbahtlığı
Mısra mısra döküldün yine
Ettiğini bulasın sevdiğim !

Yüzümde bir hüzün
Bir olmuşluk var ki sorma
Tutunamıyor gözyaşlarım dudaklarımın kıvrımına
Şimdi sokak lambasına bile bakamaz oldum…
Odamın penceresi bana en büyük düşman
Ah ah..
Adın ne kadim bende
Sır küpü gibi dudaklarımda
İçimde…
Beynimde….
Bağıramadığım bir çocuk ismi oldu bende
Gülemediğim bir şehir
Tıkılıp kaldığım bir ev…

Adın ne kadim bende…
Gecemin bölünmeyen yarısı
Sabahımın hiç bitmeyen uyanışı…