Gidenler oldu, kuşlar gibi özgürce,
Hasretim şâh’a kalktığında gökyüzüne baktım,
Görmek için o kuşları, belki dönerler diye,
Sol yanım pençelendikçe gök yüzüne baktım,
Gidenler oldu, mecburen ve gizlice,
Elimde değildi hep hüzüne battım,
Kalbimde sen olmasan duramazdım öylece,
Yüzünü görebilmek için gökyüzüne baktım,
Gidenler oldu bakakaldım acizce,
Özgürlük tamamen kursağımda kaldı,
Bulutlar dert ortağım ve ağladılar hislice,
Bu hasret gökyüzünden oluk oluk yağdı.
(Orman Evi kısa hikayesi hakkında bilgi; yakında devam edecek.)
