Gönlümün her köşesi onunla gitti o an.
Dayan dedim gönlüme, birazcık daha dayan!
Ne kaldı ki şurada, toprağa girmek için,
Gireceksem toprağa bu haykırışlar niçin?
Kimi elimden tutar, kimi hep teskin eder.
Fakat yine tabutun içindeki kaybeder.
Omuzladı dört kişi, yolculuk kısa sürdü,
O tazecik teniyle, saçları yine gürdü.
Dünya gözüyle son kez görmek istedim onu.
Kime isyan etseydim, hak etmedi bu sonu!
“Sevgili” Kitabından.
– Fatih NAMLI
