Kimi evlat sesine hasret, kimi bedeninden olanın onulmaz kaybolusunun acılarına tutsak…
En buyuk acı da bu ya. Ruhuna ruh kattıgının canına can kattıgının yokluğunu kabullenmek…
Ne zor sey anne olmak.
Ne guzel sey anne olmak.
Omur boyu yetememezlık kaygısı. Ömür boyu vıjdan azabı. Hayatındaki en kucuk acısında dahi bır annenin ;”Ben nerde yanlış yaptım, ben nerde yanlış yapıyorum” sorgulamalarının kaynagı. Ömür boyu varlığına, nefes alışına şukur sebebi.O sebepsiz tebessümun sahibi. Evlat; “Ne guzel seysın sen oyle, iyiki dogmussun, iyiki dunyaya getırmısım senı, yasam kaynagım, en buyuk amacım” cumlelerının cıkış yerı.
Ne zor sey anne olmak.
Ne guzel sey anne olmak.
