Yazmamalıyım, yazmamalıyım, yazmayacağım, yazdım..
Hayatım bu kelimeler arasında gidip geliyor. O beni sevmiyor biliyorum. O beni arkadaşı olarak görüyor. Hayır hatta artık görmüyor bile..Yıllar sonra tesadüf bir araya gelişimiz, o kadar güzeldi ki. Bunu kelimelere dökebilmek çok zor. O güldü, evet bana. Yanıma geldi ve sarıldı bana, tam da kokusunu unutmuşken yeniden hatırlattı bana. Tam da evet unutmuşum ya dediğim an da nereden geldi yine bu hisler. Sadece bir gülüş ve bir iki tatlı sohbeti tekrar canlandırdı hafızamı. Nasıl desem o bana sarıldığında kalp atışlarımı duyar sandım, hisseder. Sanırım o beni görmüyor ya da görmek istemiyor. Yazmamalıydım ama yazdım. İlerde pişman olacağımı bile bile onunla konuşmak istedim. Ben şu anda yaşıyorum dedim. O beni sevmiyor biliyorum. O beni arkadaşı olarak görüyor. Hayır hatta artık görmüyor bile.
