Yaz akşamında
Büyük, sonsuz umutlarla dolanan
Masum, hayalci bir kız
Ofelya…
Geziyor,
Yörüngesinde bir çınar ağacının
Kuşanmış keyifle
Gün ışığında ve gölgede.
Gecenin çiğleri döküldüğünde;
Dalgalar köpüklü
Beyaz bir elbise gibi
Örtüyor üzerini.
Tıpkı bir Menekşe gibi
Taşların arasından açmış,
O denli yarı saklı
Yürüyor
Ofelya…
Renkli kelebekler yuvalarından ayrılmış
Söylüyorlar onun şarkısını:
Sen ey, kar güzeli Ofelya;
Duru güzelliğinle yüzüyorsun mavi sularda
Dizlerinde konaklıyorsun nilüferlerin
Dans ediyorsun nemli çayırlarda.
Parlak bir düş
Ve yıldızlı bir umut
Yükseldiğinde göğe;
Kederli, kara sular çekildiğinde sessizce;
Doğrulur rüyalarından
Ofelya…
