Bazen elinden bir şey gelmez, söyleyecek söz bulamazsın. Yazmaya mecalin yoktur. Düşünemezsin ne hayalini ne de gerçekleri. Yazamazsın. Tıkanırsın. Kalem oynamaz. Tam hıçkıra hıçkıra ağlamak varken, ağlayamazsın. Yediremezsin kendine. Mağrursundur. Ya duyan olursa diye, susarsın. Kızarlar diye, konuşmazsın. Ayıplarlar diye, söylemezsin. Anlamazlar diye, anlatmazsın. Kendini yalnız sanırsın. Koca bir yanılgıdır bu. Acılarını sarar, sandığa tıkar, saklarsın. Gözler önünden kaldırırsın. Aman ha! Kimse duymasın!
Kaldırsan da en derinlerine, sandık delinmiş bir kere. Sızar. Acıların sızar. Tutamazsın. Artık görmüştür herkes bırakılan izleri. Silsen de, inandıramazsın. Hem kendin inanmamışsın başkasını mı inandıracaksın? Unutacaksın.
Sana göre değil o! Yetişemezsin! Çok yüksekte! derler. Sırf onlara inat çalışacaksın. Gözüne, gözlerine soka soka başaracaksın. Pişman edeceksin. Hiç olmazsa bunu isteyeceksin.
Başkalarını göreceksin, karşına çıkarlar. Güzeller güzelidirler amma geçip gidiverirler. Bakarsın sen de, bakakalırsın. Onlar zaten sevmezdi beni dersin, cayarsın, inanmazsın. Seni sevebileceklerine. Yanılırsın.
Bulurmuşsun birini. Severmişsin yeniden. Saçmalıkmış sözlerin. Hep duyar(acak)sın. Sıkılırsın. Sıkarlar laflarıyla susturamazsın. Bunalırsın.
Bulamazsın. Bulamayacağını zannedersin. Sanki yok ondan güzeli. Ondan değerlisi, değer verilesi. Sayamazsın bu kaçıncı giden. Gözlerinin önünden, kayıp giden ellerinden. Bu kaçıncıdır sevmeyen, sevilemeyen. Bağlanamazsın. Korkarsın.
Yakalarsın seni yakan fikirleri. Yakarsın, izlerini sendeki. Savurursun külleri. Savurursan bulamazsın çünkü. Yanılırsın. Esen rüzgarlar yüreğinde, alır tam kalbinde birleştiriverir izleri. Resmeder yeniden, tüm muhteşemliğiyle. Güzelliğiyle. Hatırlarsın, yeniden aşıksın.
Ararsın, bulamazsın konuşacak birini. Bulsan bile sahi, dinler mi ki? Anlar mı? Ağlar mı seninle? Ağlamaz, sen ağlarsın, dayanamazsın. Bu yüzden hiç konuşmazsın. Konuşamazsın. Değmez çünkü seni dinleyen, görmeye gözyaşlarını.
Yine yalnızsın.
Aşıksan,
Yazarsın,
Yazarsın…
