Elif gözünü açtı. Tavandaki anlamsız çatlakları seyretmeye başladı. Bunu her uyandığında yapardı. O çatlakları bir şeye benzetmeye çalışır, figürler çıkarır, o figürlerle oyun oynardı. Bazen, haftada bir zaman geçirdiği arkadaşları…
Kadın yol kenarında oturan küçük çocuğa yaklaştı:“Kimi bekliyorsun?” diye sordu.“Annemi” diye cevap verdi çocuk, yüzünü kaldırmadan.“Gelecek mi?”“Anneler çocuklarını bırakmazlar ki.”“Ama şimdi gelmeye kalkarsa, inan bana seni bir daha hiç bulamaz.…