Ruh Adam

Zehir zemberek ölümlerde yürüyorum geceleri Soğuk bir nefes gibi durur ensemde elleri Bir rüzgar esiyor ahir zamandan içeri Sırtımı gökyüzüne yaslıyorum.   Usulca birikir içimde hüzün Mavi bir umuttur şimdi…