cemal pınar

Bugün öyle bir gündü,kuşlar öldü kalbimde Duvarlara bitişik merdivenlerden indi çocukluğum Hoyrat rüzgarlarda,rüzgar gülleri gibi savruldum Gözümden bir tutam cennet aktı Ve,beton suretlere inat kalktı ellerim Yeşerdi dualarım Filizlendi,bulutlara erişti…

Bir dem tuttu Sahiplenemedimsakallarımdan salınan Su tanelerini ,insan tanelerini… Açıldım,açıldıkça açıldım Çepeçevre dolandım denizlerde Buz dağlarının eteklerinde İnancımın yansıması bir çift kara elmas aradım Bulamadım…Kayboldu rüyalarıma ağ ören örümcek Erişemedim…

Yanarım İbrahim değilim Bereket değilim toprağa Toprak üzerinde ki erlerdenim Bahçedeki güllerdenim, çiçeklerdenim Bazen dikenlerdenim Kurtulamam Yusuf değilim,kuyuda su değilim Göklerdeki serçelerdenim Yeryüzündeki sessizlerdenim Musa değilim firavun sarayında Gerçeğe açılan…

Gitme Kıyamet kopmaya yakın Baksan bir yukarı anlayacaksın Gökyüzü dertli Bulutlar hassas şimdi rengi bir garip Bulutlar toprak gibi Mezar gibi… Gitme,kal Al,senin olsun gece yarılarım Ay senin olsun Ne…

Pırıl pırıl berrak bir uykuda kulağım Sonsuzluk fikri başucumda Dakikaları sayıyorum hiç saymadığım kadar Hırlamaları,böğürmeleri,silah seslerini Ve fahişelerin seslerini bir yana iteceğim o an Arsız sesleri,hayasız sesleri bir yana Ardından…

Karanlığı bağrına basıp Üstünü ört bu gece Üşüme Bulutlar yastık olsun Damlaları rahmet Ve sözlerim Sözlerim dualarım olsun sana Üşüme Kapılar ki hiç kapanmasın Uzak olmasın bize uzak diyarlar Gözlerim…

Kadınım Rahmet düşüyor gökyüzünden tek tek Yüreğimi dolduruyor teninin kokusu Bambaşka ,güzel enstantenelere Şahit oluyorum Yanında Korkmuyorum artık Su ve toprağın yanyana gelmesinden Korkmuyorum alengirli havalarda İpe sapa gelmez küfürler…

Sessiz ve sensiz gemiler geçti yüreğimden Ufku göremeyen , ufku gözükmeyen Ve her zaman dalgalıydı gönlüm Düşlerim,gözlerinin kıyısındayken Bilinmez ve karanlık kışlar geçti anılarımdan Güneşi yok eden , bahara düşman…

kaşları çatık yüzü gergin hiç söylemeyen çok seven babam gibi gökyüzü… her daim gülen yüzde bir çift gamze her hali tertip her hali düzen annem gibi evim…

idam kokulu çürümüş fikirler fiyakasız ruhlar ve gözlere atılan ilmek ilmek düğüm… zor değil sizleri anlamak zor olan soğuktan solmuş ön yargılı mahcup kalplere sizleri anlatmak adım adım ilerleyen kötülük…

ilk defa zikretmedi dilim seni ve tasdik etmedi kalbim ilk defa uyanma vakti geldi “özgürsün”diye fısıldama vakti şimdi mesafeler ki bitmiyor değilmiş bitmeyen aklımdaki fikirmiş fikrim öldü putlarla başım belada…

bir güvercin kanadı altında dünya kurtçuk yuvası toprak çekti üstüne siyah örtüyü üşütüyor rüzgar ruhu örümcek ağı gibi salıvermiyor kader hep aynı çizgide aynı yolda dünya kurtçuk yuvası hemde her…

yalnızlığımı taşıyorum çantamda avuçlarından tutup etrafımı saran beton suretlerin içini delip geçiyorum kirişleri yıkıldı kalabalıklarımın yalnızlığımı sessizlikle paylaşıyorum istikametini kaybetmiş bir yaprağım ben yere düşmem gerekirken niye bulutlara erşiyorum? oysa…