En uzun gecede sanki sabah hiç olmayacakmış gibi gelir insana. Sanki sabah hiç var olmamış gibi. Gece, seni öyle içine alır ki sen de karanlığın ufak bir parçası olursun. Ya…
İnsan neye bakarsa o olurmuş. Ben sana baktım, biz bir bütün olduk. Aslında en başından beri böyleydi. Ay’ın farklı evreleriydik. Sen ilk, ben son hali. Evren, bizi sonsuz bir döngüyle…
İnsan neye bakarsa o olurmuş. Ben sana baktım, biz bir bütün olduk. Aslında en başından beri böyleydi. Ay’ın farklı evreleriydik. Sen ilk, ben son hali. Evren, bizi sonsuz bir döngüyle…
Tavanda öylece duruyor, kıpırtısız. Kanı, bir ressamın tuvalini nefretle doldurması gibi boyamış duvarı. Oturduğum yerden göremiyorum ama biliyorum gözleri kesin bana bakıyor. İçerisi çok sessiz, vücudumun her zerresi pişmanlık dolu.…
İnsan “Bu fotoğrafta güzel çıkmamışım, çok çirkinim.” der. Ama aslında bu insanın kendine söylediği bir yalandır. O fotoğrafta kendisi gibi gülmediği ya da kendisi gibi somurtmadığı için öyle der. Orda…