Sana simit alabilmek İçin Bir eylül günü Sabahın köründe kalkıp kendimi öldürmem Büyük mucize doğrusu Bunları daktilo edebilmem Parmaklarımın çıkardığı sesler Eh diyor, eh parmaklarım Bu kadarda sevilmez Simit yemeyi…
Akar rengi hayatın Degince gözlerine ayrılık Sesler en yüksek tepede çarpışır Damarlarının katmanlarında Işıksız ve ruhsuz ve kokusuz Bir savaş yaşanır Elvin Susan kalbin mi? Kırlanğıçlar kaçar Ağarmadan gün yüzünde…
