Kendim Hakkında
ben uğur dönmez
çok defa paşa olmuş
çok lodos yemiş
narkoza girmiş
kimine göre bekri
kimine göre badenuş
ama bence
bezm-i alemde bir araknuş
Uğur DÖNMEZ 10.07.2013
kalbimi boşver parmak uçlarım yanıyor olabilir senden gelen bir haber la mettrie’yi fransız ihtilali ne kadar heyecanlandırdıysa işte o denli heyecanlandırabilir damalarımı insan bazen bir melodiyi keşfedebilir seni ne zaman…
bir bardak su gibiydi her şey o kadar saf o kadar temiz o kadar huzur verici hüznün duvarlarını yıkmış sarhoş ayaklarımız yalpa vururken yollara mutsuzluğa da bir tekme atmıştık şimdi…
ve şakaklarım zonklamaya başladı ağır bir aleme yolculuk başladı bu halimi görseler tanıyan tanımayan benden utanırdı selam vermeye korkardı karanlık bir adamdım benden karanlık adamlarla bir yeraltı meyhanesinden çıkmıştım bir…
Alışmamalı hiçbir şeye, sonra değişiklikleri yadırgıyor insan. Mesela bir lokantanın müşterisi olmayacaksın, oradaki garsonun sıradan sırıtışı ve masa örtüleriyle bir bağ kurmayacaksın. Çiçeklere de alışmamalı insan, her sabah su vermeye…
Asrın uzay perdelerini aştık bizler abiniz olarak size gösterceğiz zaman zaman söyleyeceğiz literatürde bu var heraklese’de söyledim aynen böyle uyardım belki alındı alınmadı, bilemem bilsem de önemsemem bir ilmek boşluğunda…
en karanlık anlarda seni hayata bağlıyor dedi bir durdum düşündüm belkide haklıydı sükut fevkalede bir şövalye gibi üzerime gelmekteydi herkes gitmiş kimse kalmamıştı bu öyle sıradan bir yalnızlık değildi insanı…
Asya! kızım doğmamış biricik yavrum yumuk yumuk ellerin kıvır kıvır saçların sağlıklı mı büyüyeceksin acaba biz son dönemine yetiştik dalından meyvenin kırlarda uçurtmanın sen nasıl olacaksın a yavrum beton binaların…
bu gece sana bir ad verdim ben bile unutayım kimseler bilmesin istedim erişemesinler sana kollarımdaki yüzyıllık boşluğun ağırlığını hiç kelimelere dökemediğim duygularımı bir nefesine feda etmek istedim söyle, sen…
her insan biraz ölüdür kimisi farkındadır bunun kimisi değil kimisi mutludur bunu bilmekten kimisi korkar ölüm yalnızlıktır yalnızsındır artık toprağın altı korkutucu gelir beyaz bir beze sararlar üstüne tahtaları koyarlar…
ey bir zamanlar kadehleri beraber kaldırdığım abilerim kardeşlerim hepiniz ne olduysa birer birer kalktınız masadan hadi beni siktir edin de rakıya ayıp oldu