Biz evlatlar anne veya baba olmanın ne demek olduğunu, ancak o rollere girdiğimizde anlarız. Bize söylenen de hep budur zaten. Eminim ki birçok insan da benimle aynı şeyleri yaşamıştır. Hani o klasik cümle vardır ya ondan bahsediyorum: ” Anne veya baba olunca anlarsın.” Şu zamana kadar zaman zaman onları anlayamadığıma göre bu cümlenin doğru olduğunu da kabul edebilirim.
Hem anne hem baba, evlatlar için hayati öneme sahip figürlerdir şüphesiz. Ama ikisinin de yeri farklıdır hayatlarımızda, değerleri bir olsa da. Anneye yaklaştığımız gibi babaya; babaya yaklaştığımız gibi de anneye yaklaşmayız genelde. Baba figürü biraz daha geride duran ama asıl otorite olan figürdür genelde. Hoş benim hayatımda pek böyle olmadı, hem anneye hem babaya aynı mesafede olabildim her zaman. Bu rahat sahayı vermişti bana hem annem hem babam.
Baba, söylediğim gibi biraz daha arkada olsa da, her zaman bir duvardır bizler için en görünmezinden. Bunun bazen farkındayızdır bazense bilincimizin sağlam bir yerine not etmişizdir farkında olmadan. Ben babamı bundan üç yıl önce kaybettim, yirmi dört yaşındaydım. Böyle bir acı, böyle bir eksiklik yok diye düşünüyorum. Ne kadar bunun her zaman farkında olsak da yaşanan kayıptan sonra daha da bir anlam kazanıyor ona duyulan özlem, sevgi ve güven. Anılar her yandan kuşatıyor zihinleri. Bugün üç yıl olmuş fakat hala hisseder bir yanım en derinde bu özlemi. Duygularıma ortak olanların var olduğunu biliyorum, hissediyorum.
Kayıp, en yaknlarımızda olduğunda sınandığımızı düşünürüz bazılarımız. Ki ben de böyle düşündüm. Bir nevi ayakta kalma, isyan etmeme sınavıdır bu. Bu zamanlarda hayata daha sıkı tutunmak gerektiğini düşünüyorum, bunun ne kadar zor olduğunu bilsem de. Kaybettiğimiz insanın bizi izlediğini düşünüp, buna inanıp onun için yaşamalıyız. Hayatın kuralının bu olduğunu bilmeliyiz ve aklımızdan çıkarmamalıyız. Hayatın elini asla boş bırakmamalı ve o eli hep tutmalıyız.
Zamanlı ya da zamansız derler her kayıp için, oysa nefestir sayılı olan ve bitecektir günü geldiğinde o nefes. Takdir-i ilahidir her göç. Ben babam üzerinden yazdım göç ettiği için babam fakat kıyısından köşesinden duyguma ortak olacak olanlar vardır muhakkak. Önce göç eden babaların sonra hayatta olanların babalar gününü şimdiden kutluyorum.
